Zoals het waterzonnetje dat op deze ochtend van Kerst onverwacht van achter de wolken doorbreekt. Zoals de boodschap dat je voor een tijdje weer gezond lijkt. Zoals je de (spreekwoordelijke) hond uitlaat en toevallig een aangenaam gesprekje scoort. Zoals je enkele mooie herinneringen ophaalt van het voorbije jaar.

Zoals die sessie lach yoga of die workshop gospels of die andere paar mooie momenten die je in de loop van het jaar hebt verzameld. Zoals die ogenblikken die je in een boek of film bent opgegaan. Of die keren dat je doornat en afgepeigerd van een verschrikkelijke trein – of autorit thuis kwam. Of die wifi-vrije momenten die je met een geliefde of omgeven door stilte in een natuurgebied doorgebracht. Een van de weinige die er eind 2018 nog overblijven. Zo wens ik je een ongewoon mooie (kerst) dag toe. Hoe je dat ook invult.

Ook al denk je misschien dat kerst in Maart valt. Ook al ben je bang voor deze periode, net zoals vele anderen, omdat je net als je kat (of hond) ervaart dat er iets niet klopt.  Onze kat lijkt het in elk geval zo te ervaren. Ze kruipt op schoot, en vraagt zich af waarom we zoals gewoonlijk doen. Ze vindt dat ze dringend troost moet bieden. Aanwezig zijn, spinnen, ons rust geven.

Waarom we niet doen wat we doen op een doordeweekse dinsdag. Waarom we een van de vele kerstfilms in onze collectie bekijken. Of waarom we iets buitengewoon eten. Niet zomaar iets wat je op een veertiende maart of zevenentwintigste augustus zou eten. Daarna is het weer wat ontwennen. Afkicken van hapjes en drankjes en een iets andere tijdsstructuur.

Bij mij gaat dat traditiegetrouw samen met een grieperig gevoel, een energieterugval, pijnlijke spieren en een zeurderige maag. Ook al gaat ook dat voorbij. Net zoals de kerstboom binnen enkele dagen weer mooi terug in de doos gaat en er nieuwe plannen gemaakt worden. Morgen beginnen we al, nemen we weer de draad op. Welke dat ook moge zijn.