Dagelijkse schrijfopdracht

Welke tradities van je ouders heb jij niet in stand gehouden?

Bekijk alle reacties

Het is voor mij vreemd om te lezen dat er mensen zijn die bepaalde tradities van hun ouders in stand houden. Als ik denk aan tradities in stand houden van vorige generaties, denk ik aan traditionele ambachten en beroepen, handgeschreven brieven en postkaarten, zondags kerkbezoek, uitgebreide familiediners, volksvermaak, feestdagen die specifiek zijn voor een regio, gearrangeerde relaties, gebruik van traditionele geneesmiddelen, handgeschreven dagboeken of journaals of culturele klederdracht.

Dat zijn volgens mij allemaal gewoontes die ooit wel ergens bestonden, maar intussen ofwel aangepast zijn aan het modern comfort of ingeruild werden voor iets eenvoudiger, vrijer en doelmatiger levensgewoontes. Van sommige tradities is dat toch te hopen, zoals de gearrangeerde relaties, de uitgebreide familiediners en het gebruik van traditionele geneesmiddelen (waarvan de meeste ‘placebo’ zijn gebleken).

Ik kan me voorstellen dat sommige van die vroegere tradities uitgehaald worden voor een of andere culturele manifestatie die aan toeschouwers wil tonen ‘hoe het eertijds was’, maar zodra het kan weer ingeruild wordt voor het dagelijks leven zoals het nu is. Of het wordt gedaan als een liefhebberij, zoals maken van handgemaakte kleding, smeden, pottenbakken en houtbewerking.

Eigenlijk moest ik ook al hard nadenken om bepaalde tradities van mijn ouders te herinneren. Tradities volgen was volgens mij meer iets van mijn groot – en overgrootouders. Het enige wat me te binnen schoot waren de handgeschreven postkaartjes die ze, met enige tegenzin, vanop een reisbestemming verstuurden. Die kaartjes gingen even traditioneel verloren in de post of kwamen weken, maanden of jaren later aan bij de bestemmeling. Het was bij ons thuis een traditie om daar op familiefeesten hard om te lachen. Zelfs met paard en kar zou een postkaartje er minder lang over gedaan hebben om uit Spanje tot bij onze oma zaliger te geraken. Op die kaartjes stond trouwens erg weinig: iets van ‘zonnige groeten uit Mallorca’ of zoiets.

Hebben mijn liefste en ik dan iets overgenomen van onze ouders? Eigenlijk niet. We hebben in elk geval niet de negatieve tradities overgenomen zoals het zeuren over belastingen, eindeloos politiek gebabbel en afgeven op al wie op het eerste gezicht de schuldige lijkt te zijn voor wat er op dat moment verkeerd loopt. Ik heb ook niet meteen nostalgie naar vroeger tijden, integendeel.

We hebben voornamelijk onze eigen tradities gemaakt, denk ik, als een samenraapsel van tradities van anderen en onze eigen interpretatie daarvan. We zetten bijvoorbeeld wel een (nep) boom tussen kerst en nieuw, met slingers en ballen, en pakjes eronder. Die hebben we weliswaar zelf gekocht en ingepakt, om het verrassingseffect tot het minimum te beperken. En we geven elkaar cadeautjes bij gelegenheden als Valentijn, onze verjaardagen en de verjaardag van onze relatie. Verder vieren we gewoon elke nieuwe dag. Hoewel dat vieren vooral iets is dat mijn liefste aanspreekt.

Als het aankomt op tradities ben ik dus niet meteen geneigd om die te volgen, en als dat toch zo is, dan is het veelal toevallig, als het ons uitkomt, als er vrienden zijn die ze ook volgen, maar niet jaar na jaar of op dezelfde manier.