‘Hoe gaat je omgeving om met je autisme?’

Deel deze blog
- Klik om te delen op Facebook (Opent in een nieuw venster) Facebook
- Klik om te delen op X (Opent in een nieuw venster) X
- Klik om op Pinterest te delen (Opent in een nieuw venster) Pinterest
- Klik om te delen op Print & PDF (Opent in een nieuw venster) Print & PDF
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Opent in een nieuw venster) E-mail
- Klik om op LinkedIn te delen (Opent in een nieuw venster) LinkedIn
- Klik om af te drukken (Opent in een nieuw venster) Print
- Klik om op Tumblr te delen (Opent in een nieuw venster) Tumblr
Geen probleem, je hebt het opgevat vanuit jouw levensperspectief, dat kan ook moeilijk anders.
Voorzichtigheid hoeft niet te betekenen dat je je ergens voor schaamt, maar volgens mij eerder dat je zorgzaam omgaat
met wat kostbaar is voor jou. Voor mij is dat bijvoorbeeld mijn gemoedsrust. Overigens, mocht je vinden dat je authentistische bijdragen op deze blog je toch ergens zou achternazitten, geef gerust een seintje en ik zet ze tijdelijk of permanent op inactief. Ik heb dit nog voor een aantal mensen gedaan, met alle begrip.
LikeLike
Dat de persoon die antwoordde anoniem blijft, is zeker niet ongewoon.
Deze foto is getrokken van een stuk van mijn Tumblr-blog. Daar kan je als gebruiker toestaan dat mensen anoniem vragen stellen. Je kan als gebruiker ook uitzetten, maar dan mis je volgens mij de echte interessante vragen en reacties.
Het is verstaanbaar dat mensen met een zekere kwetsbaarheid in het openbare leven liever een schuilnaam, anonimiteit of hun voornaam gebruiken. Zelf doe ik dat, waarschijnlijk doe je dat ook en het wordt in vrijwel elke workshop ‘veilig internetten’ aangeraden. Samen met de aanmaak van een apart email-adres om spammers, stalkers en ander misbruik tegen te gaan. Als beroepskracht of hulpverlener hoeft dat natuurlijk niet. Ik denk dat je privé-leven zonder beschermende laag op het internet gooien niet echt getuigt van openheid, eerder van roekeloosheid. Het is een beetje zoals in een wildvreemde kroeg je levensverhaal vertellen, of, nog vroeger, op een avondmarkt je geschreven levensverhaal verkopen. Het is helaas van alle tijden.
Voor de rest lijkt er toch veel tegenspraak in je reactie. Die vriend van jou zal de volgende keer waarschijnlijk de volgende die hij ontmoette ‘Je kan niet zonder de anderen’ gezegd hebben 🙂 Ik probeer het midden te houden tussen die twee café-wijsheden, maar het leven, dat al zo kort is, aangenaam te houden. Natuurlijk ben ik afhankelijk van de anderen, net als iedereen om me heen, ik ben mij daar zeer van bewust. Bij sommige mensen moet ik daarvoor een script gebruiken, bij anderen wat minder.
LikeLike
Met wat ben je het eens, Naduah? Ik ben niet goed mee (maar dat ligt zeker niet aan jou hoor).
LikeLike
Daar ben ik het helemaal mee eens!
LikeLike