Om autisme te verstaan moeten we afstand nemen van de al te vanzelfsprekend genomen bezadigde en neurotypische ‘theory of mind’-uitleg. Alleen zo kunnen we erin slagen autisme niet langer als een probleem te zien dat behandeld of voorkomen moet worden, maar als een bijna onverstaanbare en op zichzelf blijvende wijze van in de wereld bestaan. Een wijze van bestaan die ieder van ons iets kan leren over intersubjectiviteit en onze relaties met anderen.

Daartoe is het vitaal om de verklaring van autisme als een mindblindness niet louter te zien als een verhaal van individuen, als een oplossing voor een inherent verwarrende stoornis, maar als een sociaal verhaal op zich, als een ruimte die ons vooral vragen stelt en als mysterie voorkomt.

Deze interpretatie van autisme opent niet zozeer de ruimte om autisme te doen evolueren naar een ‘net als ons’, maar naar respect van autisme als verwarrende ruimte van vragen, aanzet tot beschouwen en tot leren. Waarvan de kennis telkens opnieuw per definitie herzien moet worden.

Haim Hazan (professor sociologie en sociale antropologie aan de universiteit van Tel Aviv) in Against Hybridity: Social Impasses in a Globalizing World (Polity 2015)