Ik zat op mijn bureaustoel en mijn linkerooglid trilde als een Nokia 3330. Dat kan twee oorzaken hebben, dacht ik: het boren van de bouwvakkers in het plafond van de woning direct onder mij, of de paniek omdat er vier vreemden in mijn huis zijn, ook bouwvakkers. Halverwege de ochtend had ik ze De Autist, Houtkrul, De Dikke en De Dunnen gedoopt. De Autist omdat hij onbouwvakkeriaans verlegen was en de hele tijd naar de grond keek. Ik kon zien hoe de Dikke en de Autist het balkon op kwamen gelopen – ze maakten gebaren naar elkaar die ik herkende van een onthoofdingsfilmpje op internet. Met mijn linkeroor op het tapijt als een indiaan op de treinrails zag ik net hoe op het balkon De Dikke uithaalde met rechts en De Autist op zijn linkerslaap raakte – hij zakte meteen door zijn knieën.

Uit Boek (256 blz) van Robert van Eijden (Nijgh & Van Ditmar, 2015)