Mijn jongere halfbroer, Manolo, die ook in Gent woont, is de zon van mijn vader en een vrouw uit Guinee, West-Afrika. Hij zit opgescheept met een dubbel stigma: hij is zwart, veel donkerder dan ik, en hij heeft autisme. Dat zorgde er lang voor dat hij moeilijk kon functioneren in de maatschappij. Vooral in sociale contacten was hij zeer geremd. Maar dankzij jaren van intensieve begeleiding heeft hij echt iets van zijn leven kunnen maken: studies afgemaakt, werk gevonden, alles. En vooral: hij is sociaal helemaal opengebloeid. Hij wendt zijn blik niet langer af als je hem in de ogen kijkt. Hij durft zijn mening te geven.

Omdat hij zo belangrijk is voor mij, wilde ik echt iets met hem doen, iets van ons samen. Ik heb hem gevraagd om over een langere periode voor mij te poseren, hier in dit atelier. Want zijn evolutie is ook mijn evolutie. In mijn werk zal ik altijd iets uit mijn persoonlijk leven als vertrekpunt nemen, maar meer en meer probeer ik er ook maatschappelijke thema’s mee aan te raken. Politieke thema’s, sociale en maatschappelijke thema’s.

Het autisme van mijn broer is een goed voorbeeld. Ik zal niet beweren dat ik ondertussen alles weet over alle vormen van autisme, er is immens veel verscheidenheid binnen dat spectrum, maar dankzij de band met mijn broer gaat mijn kennis als het ware voorbij het theoretische. Ik kan zijn lichaamstaal lezen. Ik weet perfect wat er met hem aan de hand is als ik hem aankijk. Daardoor kan ik hem ook plaatsen op een doek. Ik kan hem treffend weergeven, beter dan wie ook, omdat ik hem echt heel goed ken. In de loop van de afgelopen drie jaar heb ik zestien schilderijen gemaakt waarin hij figureert. Ik heb hem afgebeeld zoals hij is. Als een gewone, coole, trotse jongen die het volste recht heeft om geschilderd en vereeuwigd te worden.

Shirley Villavicencio Pizango, een Gentse kunstenares met Peruaanse roots (zie bv haar Instagram-account), in ‘In België ging mijn wereld open’ van Danny Illegems in De Morgen, 23 april 2022