Mijn naam is Lisa, en ik ben een autistische vrouw. Als kind had ik altijd moeite met sociale interacties en het begrijpen van non-verbale signalen. Ik werd vaak gepest en voelde me eenzaam. Maar ik had ook een sterke interesse in dieren en natuur, en ik bracht veel tijd door in het bos achter ons huis.
Op school had ik veel moeite om me te concentreren en om te gaan met de drukte en de sociale verwachtingen. Ik had vaak het gevoel dat ik niet begrepen werd door mijn leraren en medeleerlingen. Na mijn afstuderen wist ik niet goed wat ik wilde doen en voelde ik me verloren.
Uiteindelijk vond ik werk als laboratoriumtechnicus in een onderzoeksinstelling. Ik hield van het werken in het lab en was goed in mijn werk, maar ik vond het moeilijk om samen te werken met mijn collega’s en om te gaan met de veranderingen in het werkrooster en de taken.
Op een dag ontmoette ik mijn man Tim, die ook autistisch was. We klikten meteen en begonnen te daten. Met Tim voelde ik me eindelijk begrepen en geaccepteerd. We trouwden en kochten een klein huisje aan de rand van de stad.
Hoewel ons leven niet altijd gemakkelijk was, voelde ik me gelukkig en voldaan met Tim aan mijn zijde. We hadden onze eigen routines en begrepen elkaar zonder woorden. Toen Tim ziek werd en overleed, was ik gebroken. Maar ik vond steun in de gemeenschap van autistische mensen en vond nieuwe manieren om mijn leven zinvol te maken.
Nu werk ik als vrijwilliger in een dierenasiel en breng ik veel tijd door in de natuur. Ik voel me niet meer eenzaam en heb geleerd om mijn eigen kracht te vinden als autistische vrouw. Mijn leven is misschien anders dan dat van anderen, maar het is rijk en vol van liefde en betekenis.

Af en toe sturen lezers mij een tekst toe die hun verhaal belicht. Als de afzender daarin toestemt publiceer ik een geanonimiseerde bewerking. Het verhaal van Lisa verscheen eerder op mijn Facebookpagina.