Het is zonnig en warm als mijn liefste en ik klokslag tien komen aangewandeld aan het stemlokaal. Het is er vrij rustig. Alleen enkele cameraploegen wachten ons op. Dit is dan ook het stemlokaal waar een van de ministers gaat stemmen. Dat lokt altijd meer pers.

Het regent records, zei de weerman daarnet nog op de ontbijttelevisie. We beleven het ene hitterecord na het andere, en de droogte blijft aanhouden. ‘Nog even en wij eindigen zoals de negertjes in Afrika’, zucht onze buurvrouw, terwijl ze druk verder doet met poetsen. ‘Als ik klaar ben, kom ik ook wel eens met die computer spelen’, roept ze ons na.

Verkiezingen, dat betekent natuurlijk niet alleen je stem bepalen (en of/hoe je gaat stemmen) maar ook gaan stemmen (tijdig, geldig). Al is het voor sommige mensen nog lastiger nadien ook te accepteren wat er nadien met hun stem gebeurt. Dat kan namelijk wel eens heel anders uitdraaien dan verwacht.

Kiezen is altijd een beetje of zelfs veel vrezen te verliezen. Als het anders uitkomt dan je had verwacht, kan dat pijnlijk overkomen. Dat kan sommige mensen ertoe brengen anderen te laten kiezen. Zoals geen partij kiezen in een situatie of tussen mensen waarmee je ongeveer in dezelfde verhouding leeft.

Toch is er altijd een beetje winst bij keuzes. En toch is er altijd een beetje winst. Wie gekozen heeft, heeft minstens een stap gezet. Hoe die beoordeeld wordt, dat kan alleen de toekomst uitwijzen. Alles is beter dan apathie, onverschilligheid, sarcasme of cynisme.

Zoals meestal het geval is, zijn wij vandaag goed voorbereid. De stempas of oproepbrief hangt al een tijdje met een magneet aan onze koelkast bevestigd. Er staat op dat we opkomstplicht hebben. Dat we verwacht worden: waar, wanneer en wat we mee moeten nemen.

Het stemlokaal dat erop staat vermeld, waar we moeten gaan stemmen, kennen we al. We wandelen er immers bijna elke avond voorbij. Aan het stemlokaal staan er zoals steeds ook politieagenten en stewards die de weg wijzen of uitleggen.

Het stemmen gebeurt bij ons meestal in een omgebouwde turnzaal of polyvalente refter. Verre van ideaal, maar gelukkig is het nog niet druk, en dus valt het wel mee. Straks zal de combinatie van zuurstoftekort, vochtigheidsgraad en zuur van het zweet wellicht moeilijk te harden zijn. De sukkelaars van vandaag staan niet recht maar zitten en doen repetitief werk.

Het duurt elke keer opmerkelijk korter, dat stemmen. De stemcomputer heeft daar veel te maken. Met papier en potlood liep het vooral uit de hand. Tot ik ergens op het papier een bolletje rood maakte om er mee klaar te zijn. Tegenwoordig kan ik in dezelfde tijdspanne de moeite nemen om alle namen op het scherm te lezen, naar hartenlust bolletjes van mensen op dezelfde stemlijst te kleuren, en dan zengewijs mijn stem te posten.

Of verkiezingen nu een feest zijn of niet, voor mij stopt het meestal nadat ik mijn stem heb uitgebracht. Al de rest interesseert mij niet echt, of irriteert mij. Zeker als er daar gedram of opgeblazen emoties bijkomen. Voetbal of competitieve sport in het algemeen en politiek hebben daar volgens mij helaas veel gelijkenissen. Beiden zijn ze een gemakkelijke prooi voor drammers, winnaar – en verlies-ervaringen, cijfertsunami’s, complot – en fraudetheorieën en simplificatie. Godzijdank is er veel meer in mijn leven dan sport en politiek, met name lezen, muziek en het leven de moeite waard te maken.