In de rubriek ‘Lust en Liefde’ van De Morgen deelt Alice, een vrouw van 40, openhartig haar verhaal. ‘Alice beleeft de liefde anders door haar autisme’ is de titel van het stuk. En het artikel begint als volgt: “Wanneer ik tijdens de ochtendspits over een druk station loop, voel ik me nooit een met de menigte, maar vraag ik me bijvoorbeeld af waarom al die medereizigers niet per se de kortste route nemen naar het perron. Mis ik iets? En wanneer ik hun reden zou kennen, zou ik dan hetzelfde doen? ’s Avonds thuis praat ik daarover met mijn man, die vermoedelijk net als ik autisme heeft. Dat praten helpt. Niet dat hij precies zo denkt als ik, maar hij volgt mijn gedachtengang en dat stelt me gerust.“

Als iemand met autisme ervaart Alice de wereld duidelijk op een unieke manier, wat haar vaak het gevoel geeft een buitenstaander te zijn. Alice is getrouwd en beschrijft haar man als haar rots in de branding, de bron van stabiliteit die ze nodig heeft om door het leven te navigeren.

Alice ervaart, zoals in het begin van het artikel duidelijk is, vaak een gevoel van isolatie te midden van drukke situaties. Ze vindt troost in gesprekken met haar man, van wie ze vermoed dat hij ook autisme heeft. Het wordt in het artikel niet duidelijk of de man dat vermoeden deelt, hij komt niet aan het woord. In geval heeft ze deze momenten nodig als een reddingsboei, omdat hij haar denkwijze volgens haar begrijpt en kan volgen. Het paar heeft een zeer hechte band en een duidelijk ritme in hun leven, met regelmatige telefoongesprekken en vaste momenten samen. Deze structuur biedt hen een anker in de hectische wereld om hen heen.

Alice’s verhaal wordt in het artikel voorgesteld als een prachtig voorbeeld van hoe wederzijds begrip en steun essentieel kunnen zijn voor een gezonde relatie. Alice begrijpt niet waarom vrouwen van haar leeftijd vaak onafhankelijkheid in relaties zoeken en soms op hun eentje of met vrienden op reis gaan of eropuit trekken. . Ze voelt zich ontregeld als haar man weg is, het duurt soms dagen vooraleer ze weer stabiel is. Als hij weg, wil ze ook meteen alle problemen oplossen, soms zonder goed na te denken. Haar man biedt haar veiligheid door begrip te tonen, samen te lachen, series te kijken en spellen te spelen. Voor Alice is dit de essentie van hun liefde: altijd samen zijn en elkaar volledig accepteren.

Voordat Alice haar diagnose kreeg, voelde ze zich vaak niet begrepen. Nu koestert ze de rust die voortkomt uit de acceptatie en liefde van haar man die voor haar een rots in de branding is en haar held. Ze beschrijft hun gezinsleven als vol van liefde en rijkdom en overzichtelijk georganiseerd, met diepgaande gesprekken die hen dichter bij elkaar brengen. Enige tijd geleden bedreigden seksuele conflicten nog hun relatie, maar door te ontdekken hoe liefdevolle aanrakingen kunnen helpen, vonden ze volgens haar een weg naar herstel. Alice’s diagnose bracht volgens haar niet alleen duidelijkheid, maar versterkte ook hun band.

Het verhaal van Alice biedt ongetwijfeld bepaalde herkenbare en waardevolle inzichten voor andere autistische volwassenen in partnerrelaties. Het verhaal benadrukt op een diepgaande manier het belang van wederzijds begrip en respect binnen een relatie. Veel autistische mensen hebben baat bij voorspelbaarheid en routine, en Alice en haar man hebben hun leven hieromheen gestructureerd.

Hoewel de nauwe verbondenheid in hun relatie voor hen werkt, kan het voor anderen net beklemmend of wereldvreemd lijken. Ik vind het belangrijk om te erkennen dat niet alle autistische mensen dezelfde mate van nabijheid of nauwe verbondenheid nodig hebben in hun relaties. Sommigen hechten juist waarde aan autonomie en tijd voor zichzelf, wat net zo waardevol en noodzakelijk kan zijn voor hun welzijn.

Om een beter begrip te krijgen van het verhaal van Alice, had de schrijfster naast het bieden van een breder perspectief op de diversiteit van de autismegemeenschap, ook kort verschillende soorten relaties kunnen schetsen, waarin autistische mensen zich meer zouden kunnen vinden. Voor sommige autistische mensen is een nauw verbonden relatie, zoals die van Alice, van groot belang, terwijl anderen beter functioneren in relaties met meer autonomie en persoonlijke ruimte. De diversiteit binnen de autismegemeenschap beklemtonen had het verhaal veel rijker kunnen maken, hoewel het dan nog steeds Alice’s verhaal blijft.

Het artikel had nog meer diepgang kunnen krijgen door kort in te gaan op enkele copingstrategieën die autistische mensen gebruiken om hun dagelijkse uitdagingen aan te gaan.

Niet alle autistische koppels beperken zich immers tot hun eigen kring, maar benutten een scala aan oplossingen, waaronder therapie, mindfulness, sociale vaardigheidstrainingen, het opbouwen van een ondersteunend netwerk en het ontwikkelen van persoonlijke interesses.

Het zou ook waardevol zijn geweest voor een evenwichtige beeldvorming om ervaringsdeskundigen en professionals te raadplegen die een breder perspectief kunnen bieden op autistische relaties. Zij hadden waardevolle suggesties kunnen geven om het gevoel van eigenwaarde te versterken en beter om te gaan met de uitdagingen die ze tegenkomen, in plaats van, zoals in het geval van Alice, alles voor zichzelf te houden.

Tot slot ontbrak het verhaal van Alice volgens mij ook aan aandacht voor de diverse zintuiglijke behoeften, hoe deze variëren en hoe partners elkaar, al dan niet met ondersteuning, kunnen helpen bij het ontdekken en respecteren van deze voorkeuren.

Om af te ronden biedt Alice’s verhaal volgens mij een waardevolle en intieme kijk op het leven en de relaties van autistische mensen. Het toont de eigenzinnige interpretatie van de kracht van liefde, acceptatie en wederzijds begrip. Door te erkennen dat iedere autistische persoon uniek is, met eigen behoeften en voorkeuren, en door het benadrukken van de diversiteit binnen de autistische gemeenschap en het aanreiken van bredere copingstrategieën, zou het verhaal echter meer uit de schaduw van de cliché’s getreden zijn. Dat zou niet alleen het verhaal van Alice verrijkt hebben, maar zou ook een positiever en juister beeld over de inzichten en ondersteuning van autistische koppels gegeven hebben aan de grote groep lezers van de mediagroep die het verhaal van Alice publiceerde.

Geïnspireerd op ‘Alice beleeft de liefde anders door haar autisme‘ van Corine Koole in De Morgen op 1 juni 2024

-.